ээжийн тухай шүлэг
Хүний хүүхдийг өмөөрч охиноо аашилахад тань ээжээ
Хүний хүүхдээс дорд үзлээ гэж
Омогшиж байсанаа бодхоор ичиж үхэхнээ
Дэрвэж явах хэнзхэн насанд мин
Дэггүй зан хормойг чин сэмлэнэ гэж хориход
Дэнгийн эрвээхэйтэй жишлээ гэж
Дэвхцэж байсан минь нүднээс гарахгүй юмаа ээжээ
Наргиж дарвиж цэнгэж явхад мин
Наадаж болсон бол ирээ гэж зандрахад тань
Насанд хүрсэн хүн шүү би гэж
Намжирдаж байсанаа бодхоор уйлмаар байнаа ээжээ
Хий гишгүүлж хазгай алхуулаагүй таныхаа ухаанаас
Хүсэж аваагүй хэр нь уусаж шингэжээ охин нь
Эргэж харах мөч бүрдээ таныхаа үгийг
Эгээ л өчигдөр шиг тодхон санах юмаа ээжээ
Хорвоогийн жам мөнх биш гэдгийг мэдэрлээ ээжээ
Хорь гарж ойлгох учир юу байсын болоо
Хажууд нь байхдаа мэдрээгүй хэрнээ
Хэзээ хойно нь сүүмэлзээд байхынмаа
Хэлмээр үг хоолойд аргаад байхынмаа ээжээ
Хэтэрхий хожуу ухаарсан харуусал мин шаналгаад байхынмаа
Хэнд ч хэлэхгүйгээр сэтгэл өөрөө сэмэрдэгийн байнаа
Хэзээ ч төлж барахгүй өр мэт дотор өмөрдөгийн байнаа
Эргэж хардаггүй хорвоод ээжийгээ санаад байхынмаа
Энэрэл хайр шингэсэн таныгаа эргээж авчраад жаргаамаар байхынмаа
Энэ дэлхийн бүх хүүхдүүд эндүү над шиг бүү хожимдоосой
Эргэх хорвоо зогсдог болхоор ээжийгээ одоо л амжиж хайрлаарай
